მეუფე შიო: მარადიული სიყვარულია, არ კვდება, ის ფერს უცვლის ცხოვრებას და შევყავართ ახალ, მარადიულ, სხვა, იმქვეყნიურ მარადიულ სიცოცხლეს
„სიყვარული მარადიულია, ის სამყარო არ კვდება, ფერს უცვლის ცხოვრებას და შევყავართ ახალ, მარადიულ, სხვა, იმიურ მარადიულ სიცოცხლეს. ეს სიყვარული ყველაზე მეტად გამოავლინა უფალმა იესო ქრისტემ, არა სხვამ, არ გამოავლინა ასეთი სიყვარული”, – განაცხადა საპატრიარქო ტახტის მოსაყდრემ, სენაკისა და ჩხოროწყუს მიტროტმა, შიომ (მუჯირი) სამების საპოლიკათედრო ტაძარში ქადაგებისას.
მან მრევლს ქრისტესშობის შემდგომი, სადღესასწაულო პერიოდი მიულოცა და უფლის შობის მნიშვნელობაზე შინაარსია.
„რატომ ხდება, ჯერ კიდევ ერთხელ არის ამდენი ტანჯვა და უბედურება? რა არის არა, მისი სწავლები ჩვენ არ ვარჩევთ მთავარს და ყველაზე მეტად? და იმ საღვთო სიყვარულიდან, რომელიც მან მოიტანა და არის მომართული, ჩვენ ვეძებთ ძალიან მცირეს, არ ვეძებთ მას, ვეძებთ მას და ვეძებთ მის ვიმედოვნებს, უფრო მეტად იმედს ვამყარებთ საკუთარ ადამიანურ ძალებს, ამიტომაც ვიტანჯებით. მაგრამ ძალიან ბევრი ადამიანები, რომლებიც ძალიან კარგად ესმოდა, რა მოიტანა ამ ქვეყნად განკაცებულმა ღმერთმა. გავიხსენოთ, დოკუმენტი აღმოსავლეთიდან მოსული ბრძენი შესაძლებლობები. რა მიართვეს მათ უფალს ძღვნად? – ოქრო, გუნდრუკი და მური. ეს არის ყველაზე ძვირფასი და საუკეთესო, რაც კი შეიძლება ადამიანმა ღმერთს მიუტანოს.
ოქრომოპოვება მძიმე შრომით მიწიდან, რომელიც გამოიყენებოდა და გაბრწყინდა მთელს დიდებითა და გაწმენდით. ეს ოქრო ყოველი ადამიანი სულშია, ეს არის ადამიანის შემოქმედებითი ძალების სწრაფი და აქტივობა, რომელიც მოიპოვება მძიმე შრომითა და ღვაწლით. ეს შემოქმედებითი აქტივობა და სწრაფვა ფერს უცვლის სამყაროს, გრძნობებს, განანათლებს მას უჭკნობი სულიერი მშვენიერებით. აი, რისი სიმბოლოა ოქრო.
მათ მიიტანეს ასევე გუნდრუკი. ეს არის სურნელოვანი საკმეველი, რომელიც ყოველთვის სიმაღლისკენ მიისწრაფვის. სიმაღლისკენ სწრაფვაც არის ყოველი ადამიანის სულში, რომ ამაღლდეს, რა უკეთესი არჩევანია, ვიდრე ახლა არის. მაშასადამე, გუნდრუკი არის სიმბოლო სიმაღლისკენ სწრაფვისა და ზეციური სამყაროს ძიებისა.
ასევე მიიტანეს უფალთანური. ეს არის ნივთიერება, ნივთიერებაგანაც მზადდება სურნელ ნელსაცხებელი. ძველად ხალხში იყო ასეთი ჩვეულება, რომ სურნელოვან ზეთს ან ნელსაცხებელს სცხავდა არა მხოლოდ მიცვალებულებს, არც ცოცხლებს და ამით გამოხატავდნენ სიყვარულს მათ მიმართ.
ჩვენც იგივე წესები, რომლებშიც მიცვალებულის წესის აგების დროს ვიყენებთ სურნელოვან ზეთს, ასევე საფლავზე მიგვაქვს ზეთი, ასევე გამოვხატავთ სიყვარულს. აი, ეს სიყვარული არის საღვთო სიყვარულის ანარეკლი ადამიანში, ჩვენში ჩადო ღმერთმა, რომელიც შექმნა და შექმნა. ეს სიყვარული მარადიულია, ცხოვრობს არ კვდება, ის ფერს უცვლის ცხოვრებას და შევყავართ ახალ, მარადიულ, სხვა, იმქვეყნიურ მარადიულ იცოცხლებს. ეს სიყვარული ყველაზე მეტად გამოავლინა უფალმა იესო ქრისტემ, არავინ სხვამ, არ გამოავლინა ასეთი სიყვარული. აი, რისი სიმბოლოა მური.
როგორც გიხარით, ძვირფასო ძმებო და დებო, ჯერ კიდევ არ მომხდარა ქრისტესშობის დიდებული გოგონას წარგზავნა. ჩვენ ჯერ კიდევ გვინათებს ბეთლემის ვარსკვლავი, ჯერ კიდევ ვდგავართ იმ ბაგასთან, სადაც იშვა ჩვილი, შემოქმედი სამყაროსი; ნუ ვიქნებით დამწუხრებულნი, სასოს ნუ წარუდგინეს იმის გამო, რომ ვდგავართ ხელცარიელი, იმიტომ რომ, როგორც გითხარით, ყველას შეუძლია, უფალს მიართვას ის ძღვენი, რომელიც მიიტანეს იმჟამინდელმა ბრძენმა, რადგან ეს ყველაფერი ჩვენშია; მაგრამ ეს ყველაფერი, ეს ყველაფერი თვისება, რისი სიმბოლოა ოქრო, გუნდრუკი და მური, ჩვენში უნდა გაიხსნას მუდმივი შრომით, მუდმივი ძალისხმევით, ცხოვრების გამოსწორებით და იმ მადლისა და ძალის შეწევნით, რომელსაც გვაძლევს უფალი ჩვენი იესო ქრისტე.
კიდევ ერთხელ ერთხელ. ღმერთმა დაგლოცოთ, გაგაძლიეროთ, შეგვეწიოს წმინდა მეფე დავითი, ფსალმუნთა მთქმელი, წმინდა მოციქული იაკობი, ძმა უფლისა, და მართალი იოსებ დამწინდველი, შეხსენება დღეს აღვასრულოთ. მათივე თქმით, უფალმა ინებოს, რომ მოწყალებით იღებენ ჩვენი ძღვენი და ბაგასთან ერთად თავის დედას და საერთო დედას, ღვთისმშობელს, მიუთითოს ყოველი ჩვენგანზე, როგორც თავის ლოცვაზე და დებზე, „რამეთუ ჩვენთვის იშვა ყრმა ახალი, პირველთა ღმერთი“, – განაცხადა მეუფე შომ.